βιθουρανός – πεινασμένη αθανασία απέναντι
…στο καφενείο έπινα τον καφέ μου
πρωί και ήσυχα όταν εμφανίστηκε
ο νεκροθάφτης μαζί με έναν άλλο!
παραγείλανε και αυτοί καφέδες
και κατόπιν πιάσανε κουβέντα
με δυο άλλους από το διπλανό τραπέζι
για έναν αντάπτωρα ρεύματος από την Αγγλία!
δεν το βρήκα ενδιαφέρον το θέμα
και άνοιξα ένα βιβλίο με ποιήματα του Charlie Simic
μίλαγε για ένα σκυλί με έξι πόδια
που συνηθίστηκε εύκολα – σκέφτηκα ότι
ίσως μου είναι αδύνατον να συνηθίσω τον νεκροθάφτη
ίσως γιατί οι θρησκευτικές μου πεποιθήσεις
και οδηγίες από την κοινωνία που μεγάλωσα
μου οργάνωσαν βαθιά σκέψεις φόβου
ίσως γιατί δεν είμαι αρκετά διαβασμένος
έως την καθαρή ελληνική σκέψη!
αργότερα εμφανίστηκε πάνω στο τραπέζι μου
μια μύγα και βάλθηκα να μετράω τα πόδια της
και να τα συγκρίνω με εκείνα του σκύλου του Simic
γύρισα το βλέμμα μου γύρω-γύρω και τα πάντα
ήταν σε ευγενή συμφωνία μέσα στο χώρο
και φυσικά με το γούστο του μαγαζάτορα!
οι μαρτυρίες μου σήμερα σκορπίζονται
προς διάφορες κατευθύνσεις και υπέθεσα ότι
ο νεκροθάφτης πρέπει να προσφέρει προσιτές τιμές
και τότε σαν σε θαύμα
άστραψε ένα φωτάκι κόκκινο ακριβώς στην μύτη
της σκαλισμένης γοργόνας έξω στον απέναντι τοίχο!
είναι στιγμές που υποπτεύομαι ότι
η λέξη άπειρο είναι πολύ κοντινή
με την λέξη νεκροθάφτης και κάποιες άλλες στιγμές
που οι σάλπιγγες τα τύμπανα και οι φωνές
των θηριοδαμαστών μέσα μου
μιλάνε παράξενες γλώσσες
όπως και εκείνος ο καθρέφτης απέναντι μου
που καθρεφτίζει έναν πίνακα ανακοινώσεων
με τους πεινασμένους για αθανασία
Beatles Rolling Stones και Bob Dylan!
υπολείμματα σκέψεων
και εκτεθειμένες αναφορές
για την ζωή και τον θάνατο
κάνουν κουμάντο σήμερα
στη μύτη του στυλό που γράφω…
