βιθουρανός – χωρίς σοκολάτα
…η σοκολάτα αρέσει πολύ
και πάνε τώρα εννιά μέρες
που δεν την έχω βάλει στο στόμα μου!
από τη φαντασία στη στέρηση
από τις γλιστερές επιφάνειες της νοσταλγίας
στη μουσική και τις κουρτίνες που ανεμίζουν
και στα κύματα της γεύσης που γεμίζουν
το όνειρο – όταν σου δίνεται ολάκερη
μαζί με τον εγωπαθή χρόνο που μοιάζει
ατέλειωτος έρωτας της ενοχής!
σοκολάτα με άρωμα με χρώμα
με γεύση αξέχαστη σχεδόν σαδιστική
και ιδού χάος και ιδού το αφροδισιακό τόξο
που φανερώνεται σίγα-σιγά και κρατάει
περισσότερο στα λόγια στα γέλια στον έρωτα!
κυκλοφορούμε στους δρόμους
πλήθος λιποτάκτες με άνομες συναλλαγές
και που εν γνώσει μας έχουμε εξαπατηθεί
και μας αρέσει!
Ω! γλέντι μεγάλο που ξεκινήσαμε
Ω! λέξεις άβγαλτες που σπαρταρούνε μέσα μας
Ω! κραιπάλη που μου μας συνοδεύεις
σε απίθανες επαναλήψεις…
