…πολιτική ιδιοτέλεια εν μέσω θρήνων
για άλλη μια φορά διαπιστώσαμε όλοι
την μανιέρα και την ψυχή των θεατρίνων
ανύποπτοι άσπιλοι όλοι σε ξεραμένο περιβόλι
μέχρι χτες περνούσανε σαν τραγουδιστάδες
αύριο όλα λάδι – θα και θα – και για τις μανάδες
σήμερα ξεφουρνίσανε το κόλπο των αιώνων
με τις επιτροπές των εμπειρογνωμόνων
θα αναλάβει η τυφλή δικαιοσύνη ευτυχώς
και μετά από καμιά δεκαριά χρόνια δυστυχώς
ποιος να θυμάται άραγε τον πόνο και τη δίκη
πολιτική ιδιοτέλεια και μαεστρία και φρίκη
αύριο όλα λάδι θα ξαναμυρίσουν
οι κάλπες να γυρίσουν να ξαναγεμίσουν
πατάτες τηγανητές με αυγά ομελέτα
και συζητήσεις στη βουλή θα ξαναρχίσουν
και ξανά μανά – τα ίδια – στη γελοία ρουλέτα:
«εμείς ποντάρουμε αλλού και στα κουτουρού
εσείς τραβάτε το ζόρι του κυρίαρχου λαού»
πολιτική ιδιοτέλεια και ανάλαφρη αμέλεια
στα παλιά τους τα παπούτσια γενικά η επιμέλεια
και εμείς γενικώς – για άλλη μια αυγή – κάτω εκεί
στο φερειπείν να είμαστε στην ανέχεια στην ατέλεια
και στο έγκλημα της ψήφου το κατά συρροήν
τι τρέχει; άκρη ο πόνος δεν έχει;
στην ατέλειωτη εμπιστοσύνη στην μονομερή
μια σκέψη μικρή στενή η ζωή
σαν όλες βρωμερή υποταχτική
για φριχτούς και άνομους καβαλάρηδες
για πολιτικούς άμαθους μπροστάρηδες
για εκείνους που διέλυσαν την συνοχή την αγάπη
για το καλάμι την απάτη για τον επίδοξο σατράπη!
ποιος να με προσέχει άραγε σ αυτές τις φυλακές
υπάρχει άραγε στις χαλασμένες αυτές γραμμές
κάποια νότα απόφασης σωστής στο διηνεκές;
ενάντια στην διάρκεια ενάντια στην απελπισία;
όχι – δεν μου λέει τίποτε η απραξία – η γελοία…