διάβασα στο διαδίκτυο:
Σε κάθε 100 παιδιά που έχουν ηλικία μέχρι 14 έτη, αντιστοιχούν 182 ηλικιωμένοι άνω των 65 ετών.
σχολίασα:
ανήκω σε εκείνους για τους οποίους έγινε η έρευνα – μίασμα!
ανήκω σε εκείνους που η έρευνα εμμέσως πλην σαφώς αναθεματίζει
ανήκω σε εκείνους που παραδεχόμαστε την ενοχή της ύπαρξής μας
ανήκω σε εκείνους που κάναμε το σφάλμα της υπογεννητικότητας
δεν ανήκω σε εκείνους που διαβάζουν το άρθρο με απερισκεψία
δεν ανήκω στους υπεύθυνους που δεν φροντίζουν ακόμα!
κατά τα άλλα
η ειρωνεία χρησιμοποιείται ως όπλο επικίνδυνο και από ότι γνωρίζω
πονάει αρκετά γιατί συνηθίζεται να περιβάλλεται από μια
ψευτοευγένεια που σκεπάζει ανηλεώς το ανθρώπινο μίσος!
για μένα η ζωή είναι εμπειρία και πάλλεται στο κορμί μου
ζω και ελπίζω για μια υπέροχη ημέρα που οι έρευνες θα
αποκαθηλωθούν από τις πραγματικές αξίες
και φωνάζω – εκεί που είσαι ήμουν και εδώ που είμαι θάρθεις…
