…στο νησί άκουσα:
«μη μιλάς εσύ δεν είσαι από εδώ δεν ξέρεις»
σκέφτηκα ιδιοκτησία της γνώσης και της γης
σκέφτηκα το τσιγάρο που καίγεται
στα χείλια του καπνιστή – μόνον αυτός ξέρει!
μου αρέσει να κάθομαι στο γεμάτο καφενείο
και να γράφω τα δικά μου
είναι μια μορφή ιδιοκτησίας!
στο τραπεζάκι απέναντι μου – κρυφακούω
τρεις κοπέλες και ένας κάποια στιγμή εξομολογείται:
«φοβάμαι να ανέβω επάνω» είπε και εκείνες γελάσανε
μια από αυτές που κάπνιζε – τράβηξε μια βαθιά
και κοίταξε ψηλά αφηρημένα
κουβέντες για κάποια εταιρία – αποφάνθηκα!
πήρα το αυτί μου μακριά από εκεί και
συντονίστηκα στην κραυγή της νύχτας
όλοι συνυπάρχουμε έλεγε!
μιλάω και ξέρω κάποια μικρά και λίγα και τα γράφω
αυτό είναι όλο – και αυτό με κάνει να αισθάνομαι καλά
ιδεοληψίες αγαπητέ μου θαμώνα του καφενείου
ο δρόμος της νύχτας είναι κτήνος
και αιμορραγεί ημερολόγια…
βυθουρανος – ταιριαζουν
