αφιερωμένο στην παγκόσμια ημέρα της ποίησης

…σε ποιο όροφο έχουμε παρκάρει το αυτοκίνητο;
πως θα βρούμε το pin της κάρτας να βγάλουμε λεφτά;
τι θα κάνουμε τώρα που το έχουμε ξεχάσει;
κι αν το βρούμε που θα πάμε να φάμε και να πιούμε;
άραγε εκεί που θα πάμε θα έχουν wi fi να σερφάρουμε;
κι ύστερα θα προλάβουμε να δούμε το ματς στην tv;
ωραίες απορίες της εποχής
απαντήσεις ανάλογες!
και μια ψυχή που ταξιδεύει
στα μικρά και τα πεζά
και ουχί ποιητικά
τις ποιητικές ευκολίες της άφησα πίσω
να αυγατίσουνε για να τις βρω αργότερα
προς το παρόν θα βολευτώ στη καθημερινή πεζότητα
διαγράφοντας φτωχές τροχιές μακριά από μεγάλες ιδέες
κάτι σαν φτωχό γεύμα
κάτι σαν αυτοκίνητο παλιό
κάτι σαν μια μπύρα με πάρα πολύ αφρό
κάτι σαν τα κουδουνίσματα από τα κέρματα στην τσέπη
κάτι σαν το άδειο βάζο για τα λουλούδια!
ετοιμάζοντας ταξίδι
οι λέξεις μου την αλλαγή υφαίνουν
δείχνοντας ενδιαφέρον στην επίμονη τριβή
και στην αποκάλυψη του αμέριμνου πλησίον
τραβώντας απ την αρχή τις ξεχειλωμένες σιωπές
και διαφυλάττοντας το όμορφο πέταγμα των γλάρων!
πίσω από μια τζαμαρία ξεθαρρεύτηκα
ένα κολλαριστό πρωινό της άνοιξης
και ρέμβασα για ώρα πολλή…