11 – βιθουρανός – Μια ζωγραφιά
…έπιασα να σε ζωγραφίσω
και άφησα το μυαλό και την καρδιά μου πίσω
πάνω και μέσα στου καμβά την ερημιά
πινέλα και μολύβια να θέλουν συντροφιά
να θέλουν καφέ ζεστό νόστιμο και μέτριο
να θέλουν κι ένα στίγμα για να πιάσουν το αναίτιο!
σε μια μύτη μολυβιού άφησα την ματιά μου
να βάλει τα χρώματα
τη ζέστη και τη μυρωδιά μου!
κι έπιασε να ζωγραφίζει η μύτη
γυναίκα με γλυκό φιλί – εσύ
χρωματιστή καρφίτσα ολόγιομη χρυσή – εσύ
κι έβαλε κι ένα κορμί να παίζει του έρωτα κλειδί
τότε που ανοίγουνε διάπλατα
του άντρα οι ουρανοί!
και το τελείωσε το κάδρο η ψυχή μου
με ένα μολύβι κι ένα πινέλο βοηθό
κι ύστερα δυνατά αναρωτήθηκε η φωνή μου
άραγε είναι αρκετό αυτό;…
11 vithuranos – A painting
…I started to paint you
and I left my mind and heart behind
on and in the canvas the wilderness
brushes and pencils wanting company
wanting hot, delicious and mediocre coffee
wanting a mark to catch the cause!
on a pencil tip I let my gaze
put the colors
my heat and my smell!
and the tip started to paint
a woman with a sweet kiss – you
a colorful pin full of gold – you
and it also put a body to play the key of love
when the skies open wide
for a man!
and my soul finished the frame
with a pencil and a brush as an assistant
and then my voice wondered aloud
is this enough?…
