17 βιθουρανός – Το άρωμα της ελαφρότητας
…η απόλυτη φαντασία ίσως να ολοκληρώνεται
με τον έρωτα τον πλατωνικό!
στον βυθό αυτής της υποκειμενικότητας
δεν υπάρχουν όρια
δεν υπάρχουν εκπλήξεις
υπάρχουν μόνο τα λιβάδια του έρωτα
και είναι απολύτως φανταστικά
και έτσι πίνοντας το νέκταρ της υπόθεσης
καταλήγω μυρίζοντας το άρωμα της ελαφρότητας!
η απόλυτη φαντασία ίσως να ολοκληρώνεται
στις κίτρινες κουρτίνες που δεν μισήθηκαν
ίσως στα πολλά κλισέ περί έρωτος
καθώς και στα μεταξωτά και να φυσάει!
ώ! κόσμε των ιδεών και της υποκειμενικής τελειότητας
ώ! χρώματα και εικόνες του υποθετικού ζωγράφου
ώ! έρωτα πλατωνικέ μου και αλάνθαστε
ώ! συνήθεια μυστικά που ψιθυρίζεις
ώ πονετική καρδιά τραγούδια πλέκεις!
η απόλυτη φαντασία ίσως να ολοκληρώνεται
με ένα ονειρεμένο φιλί
που μπορεί να μην έρθει ποτέ
σε ένα στόμα
που έχει φιληθεί αμέτρητες φορές
μόνο στο μυαλό
εκεί που κρύβεται η ελπίδα
και στο τέλος να έρχεται η αναβολή
πόσο να αντέξω πιά;
σε φιλώ και γράφω για το όνειρο
του πλατωνικού έρωτα
που έχει το άρωμά σου!
η απόλυτη φαντασία του πλατωνικού έρωτα
είναι όταν παρεκτρέπομαι
και φαντασιώνομαι ότι:
θα στον μπήξω βαθιά τον θρήνο μου
βαθιά όσο πάει μέσα στην ψυχή
και θα μείνω ακίνητος
για να με νοιώσεις
για να τυλιχτείς γύρω μου
θα μείνω ακίνητος για αρκετή ώρα μέχρι
να εισπράξω την αντίδρασή σου
αργά πετάει ο γλάρος
διαγράφοντας μεγάλες στροφές
θα στον μπήξω βαθιά τον θρήνο μου
βαθιά όσο πάει
και θα γευτώ το αλμυρό αίμα σου
θα εισπράξω βαθιά τον θρήνο
το ξέσπασμα του πόνου της ψυχής
και μετά θα μείνω ακίνητος πάλι
να περιμένω με τα μάτια κλειστά
να κοινωνήσω το νέκταρ
του ευκταίου κήπου
της ροδαλής ευκταίας κόρης!
πόσο μα πόσο εγωιστικά παρουσιάζεται
ο τέλειος πλατωνικός έρωτας;
τόσο που μπορεί και να εκφραστεί και με τη φράση:
«έλα γυναίκα να συμβεί
ώστε να αλλάξεις προσευχή»
έχω πλάσει την ιδέα σου πλέον
η μεγαλύτερη φαντασίωση
είναι ακριβώς αυτή η δήλωση:
«έχω πλάσει την ιδέα σου πλέον»
αλλά στην ουσία
έχω πλάσει ένα σωρό λόγια
και συνεχώς φορτώνω κι άλλα!
έχω πλάσει την ιδέα σου
κατά πως με βολεύει
κατά πως με εξυπηρετεί
χωρίς δεσμεύσεις και αντιρρήσεις
και σαγηνεύομαι και μου αρέσει
έτσι νάναι να ζωγραφίζω και να υπολογίζω
έχω πλάσει την ιδέα σου
και θέλω έτσι νάναι
με προσοχή με εγκράτεια
με μυστικά καλά φυλαγμένα
θέλω να σε φιλήσω εκ του μακρόθεν
μη το μαρτυρήσεις
συνεχίζεται – και για να σε βρω
πρέπει – να γκρεμίσω αλλεπάλληλα τείχη χρόνου
πρέπει – να προμηθευτώ από την ψυχή μου
(για να τα έχω πρόχειρα)
χρώματα ευκρίνεια και μια διέγερση
στο βλέμμα μου και στον τόνο της φωνής μου
πρέπει – το άγγιγμά μου αν είναι δυνατόν
να σε ταράξει να αφαιρέσει την πολυπλοκότητα
και να οργανώσει την αποδοχή
πρέπει – όλα αυτά να συμβούν όταν θα σε πλησιάσω
όταν θα εισέλθω στον ζωτικό σου χώρο
όταν θα σκύψω να μυρίσω το άρωμά σου
πρέπει – η μνήμη να περπατήσει
στα ονόματα και τα γεγονότα
και κατόπιν να ορίσει την σχέση και την εντολή
ώστε τα συναισθήματα να διακινήσουν κουβέντες
με αποχωρισμούς από την προχωρημένη
ηλικία του ανεπίτρεπτου
πρέπει – τα γνωστά πράγματα και τα βιωματικά βήματα
να θυμίζουν κουνημένη και φλου φωτογραφία
πρέπει – τα άγνωστα να διαταράξουν το μυστήριο
της έλξης και της αμαρτίας
πρέπει – η παράβαση να εκφράσει λέξεις ανείπωτες
πρέπει – το ρυάκι να ξανατρέξει μήπως και ακουστεί
το κελάρυσμα του – έξω από το καταργημένο πάθος
πρέπει – εκείνο το άγριο και φυσικό
που παραλύει τη σκέψη
ανεμπόδιστο να πιεί μονορούφι
το θαυμάσιο μυστήριο της ευτυχισμένης τέχνης
ώστε να αποκαλυφθεί και να ελευθερωθεί
το παρατεταμένο και το υποκειμενικό φαινόμενο
πρέπει – το όνειρο του μέλλοντος
να εφοδιάσει με επιτυχία την υπέρβαση!
με άλλα λόγια θα πρέπει
η αποκάλυψη να μιλήσει σε εσένα και εμένα
και να πει: «ότι εξέλειπον ωσεί καπνός αι ημέραι»
σαν ένας χαιρετισμός κολασμού
προς τους άγρυπνους φύλακες της ευκταίας κόρης…
17 vithuranos – The scent of lightness
…the absolute imagination may be completed
with platonic love!
at the bottom of this subjectivity
there are no limits
there are no surprises
there are only the meadows of love
and they are absolutely fantastic
and so drinking the nectar of the case
I end up smelling the aroma of lightness!
the absolute imagination may be completed
in the yellow curtains that were not hated
perhaps in the many clichés about love
as well as in the silks and blowing!
oh! world of ideas and subjective perfection
oh! colors and images of the hypothetical painter
oh! my platonic and infallible love
oh! habit secrets that you whisper
oh painful heart songs you weave!
the ultimate fantasy may be completed
with a dream kiss
that may never come
to a mouth
that has been kissed countless times
only in the mind
where hope lies
and in the end comes postponement
how much longer can I take it?
I kiss you and write about the dream
of platonic love
that has your scent!
the ultimate fantasy of platonic love
is when I deviate
and fantasize that:
i will plunge my lament into you
as deep as it goes into the soul
and I will remain still
so that you can feel me
so that you can wrap yourself around me
i will remain still for a long time until
i receive your reaction
slowly the seagull flies
describing great turns
i will plunge my lament into you
as deep as it goes
and I will taste your salty blood
i will receive deep lament
the outburst of the pain of the soul
and then I will remain still again
to wait with my eyes closed
to share the nectar
of the eucateous garden
of the rosy eucateous maiden!
how, how selfishly
is the perfect platonic love presented?
so much so that it can also be expressed with the phrase:
“come woman, let it happen
so that you change your prayer”
I have created your idea now
the greatest fantasy
is exactly this statement:
“I have created your idea now”
but in essence
I have created a bunch of words
and I am constantly loading more!
I have shaped your idea
as it suits me
as it serves me
without commitments and objections
and I am captivated and I like
this is how it should be to paint and calculate
I have shaped your idea
and I want it to be this way
with care with restraint
with secrets well kept
I want to kiss you from afar
don’t testify
it continues – and to find you
I must – tear down successive walls of time
I must – provide from my soul
(to have them ready)
colors clarity and an excitement
in my gaze and in the tone of my voice
I must – my touch if possible
to disturb you to remove the complexity
and organize acceptance
when I enter your vital space
when I bend down to smell your perfume
I must – memory to walk
into the names and the events
and then define the relationship and the command
so that the feelings can move conversations
with separations from the advanced
age of the impermissible
must – the known things and the experiential steps
resemble a shaken and fluted photograph
must – the unknowns disturb the mystery
of attraction and sin
must – the transgression express unspeakable words
must – the stream run again lest its gurgling be heard
outside the abolished passion
must – that wild and natural
that paralyzes thought
unhindered to drink in one gulp
the wonderful mystery of happy art
so that
the prolonged and subjective phenomenon can be revealed and liberated
must – the dream of the future
successfully equip the transcendence!
in other words, the revelation should
speak to you and me
and say: “that the days have vanished like smoke”
like a salutation of hell
to the vigilant guardians of the desirable daughter…
