lou reed – perfect day
…το καλοκαίρι του 1986 σε ένα πολύ όμορφο κήπο μια κοπελιά από την Ιρλανδία είχε μαζί της μια κιθάρα!
την προέτρεψα να μας πει ένα τραγούδι!
τότε πήρε στην αγκαλιά της την κιθάρα και άρχισε να μας λέει πως ένιωθε εκείνη τη στιγμή μετά από τρεις ημέρες στην Ελλάδα!
μας είπε σχεδόν τραγουδώντας ότι είχε φτάσει στο αεροδρόμιο νύχτα και ότι πήρε ταξί για να την μεταφέρει στο λιμάνι του Πειραιά και ότι αργότερα κατάλαβε ότι ο ταξιτζής την κορόιδεψε και της πήρε πολύ περισσότερα λεφτά από ότι έπρεπε!
μας ανέφερε με λεπτομέρειες πως ένιωσε για πρώτη φορά που είδε το απέραντο γαλάζιο αλλά και την είσοδο του πλοίου στο λιμάνι της Πάρου!
μας περιέγραψε τα συναισθήματα που ένιωσε στην παραλία που πήγε και για τον ήλιο που την τσουρούφλησε μας είπε για τις βόλτες της στα δρομάκια του χωριού για την απίστευτη κούραση που ένιωσε στο τέλος της βραδιάς της!
μας περιέγραψε τη χαρά της που στη τωρινή της ημέρα τα ξαναείδε όλα αυτά πάλι αλλά και άλλα τόσα που δεν είχε προσέξει προηγουμένως!
μας είπε ότι είχε μόνο λίγες ημέρες ακόμα και ότι έπρεπε να γυρίσει πίσω και ότι αυτό που σίγουρα θα της έμενε αξέχαστο θα ήταν ένα υπέροχο άρωμα από όλα αυτά και που δεν ήταν σε θέση να το περιγράψει και να το προσδιορίσει!
μας είπε ότι μας αφιερώνει το επόμενο τραγούδι και ότι θα ξαναερχόταν πάλι για να ζήσει κοντά σε αυτό το άρωμα!
αφιερώνω με τη σειρά μου εκείνο το τραγούδι που μας έπαιξε στην κιθάρα της μια κοπελιά πολλά χρόνια πριν και που τώρα καταλαβαίνω για εκείνο το άρωμα που μιλούσε!
ένα άρωμα για ένα ξένο τόπο που της άρεσε!
αφιερώνω το ίδιο τραγούδι για ένα άλλο τόπο που μου άρεσε και εμένα – μιλώ για ένα άρωμα που προφανώς δεν είναι το ίδιο ακριβώς – μα είναι ίδια εκείνη η χαρά που την αντιληφθήκαμε όλοι κάποτε – μαζί με το ξένο άρωμα – μαζί με την ανάμνηση που μεταμορφώθηκε σε επιθυμία…
βιθουρανός 09-05-201
