…έπιασα δουλειά στην Lavipharm τον Αύγουστο
του 1988 και στο τμήμα πωλήσεων OTC προϊόντων!
αμέσως ταίριαξα με τον Αντώνη τον Βολικάκη και είχα
μαζί του μια μεγαλύτερη οικειότητα από τους
υπόλοιπους συναδέλφους!
όταν πιάσαμε το budget το 1990 η εταιρεία μας
πρόσφερε ένα ταξίδι στο Λονδίνο για 11 ημέρες με
όλα τα έξοδα πληρωμένα!
και να οι ξεναγήσεις και να τα φαγητά και να τα
τραγούδια – και έτσι επισκέφθηκα ανάμεσα σε άλλα
και το σπίτι του Σαίξπηρ!
μέναμε στο ξενοδοχείο στο ίδιο δωμάτιο και μάλιστα
πήγαμε δυό μας στο γήπεδο και είδαμε το ματς
Arsenal – Sunderland 2-0!
ένα απογευματάκι έκανα καμάκι σε μια ισπανόφωνη
και με τα πολλά με κάλεσε να πάμε σπίτι της!
στο δρόμο που πηγαίναμε – μου την έπεσαν τέσσερις
Λατίνοι – και μου πήραν ένα τσαντάκι με όλα μου τα
έγγραφα εκτός από τα λεφτά μου που κατά τύχη τα
είχα αφήσει στο ξενοδοχείο!
ήθελα να το παίξω γκόμενος τρομάρα μου!
γύρισα πίσω και δεν είπα τίποτε (τι να έλεγα;)
και μετά από δύο ημέρες που έπρεπε να πάω να
βγάλω χαρτιά στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής
ο Αντώνης ήλθε μαζί μου και γενικά μου
συμπαραστάθηκε!
πολύ καλός άνθρωπος και πιστός φίλος!
το εισέπραξα και στα επόμενα
χρόνια από διάφορα περιστατικά!
του αφιερώνω το τραγούδι και εύχομαι να
ξαναβρεθούμε κάποια μέρα!…
υγ. ας είναι και στο Λονδίνο
