διάβασα στο διαδίκτυο:
Διαβάζοντας κάποιος τα δημοσιεύματα του τύπου για τα τεκμαινόμενα στις Ένοπλες Δυνάμεις, μόνο θλίψη μπορούν να του προκαλέσουν. Και αυτό, γιατί δεν μπορεί να αντιληφθεί πως η Αριστοτελική προσέγγιση των πραγμάτων (και Αριστοτελική Ηγεσία) που διδάσκεται στα νέα στελέχη αντί να εμπεδώνεται με τον χρόνο, στη πράξη, όσο ανεβαίνουν στην ιεραρχία (πρακτικής Σοφία), τελικά, μεταλλάσσεται δυναμικά σε Μακιαβελική εξάσκηση ηγεσίας με όλα τα πασίγνωστα αποτελέσματα. Όσο πιο γρήγορα εντοπιστεί το αίτιον και διορθωθεί τόσο πιο γρήγορα θα επανέλθει η ενότητα και η δικαιοσύνη στο Στράτευμα, χαρακτηριστικά που σε μεγάλο βαθμό ενισχύουν και το αξιόμαχο του Στρατεύματος, στην πράξη και όχι στα λόγια.
σχολίασα με ποίημα:
βιθουρανός – ο ναύαρχος ξαφνικά
…ο ναύαρχος ξαφνικά
κάθεται εδώ κάθεται εκεί
πάει παραπέρα
βρέχει χωρίς να βρέχει
και απέναντι η καδιά μας
κουρασμένη μελαγχολική σχέση!
ω! χρώμα των ένστολων δυνάμεων
κάποια ανάγκη να αφεθείς σε τριγυρίζει
ω! ενοχλητική απάγκια ακινησία
ανέχεσαι να ξεθεώνεσαι από λιβάνια
ω! μυστική ιδιοφυής έξοδος κινδύνου
άλλο ένα βήμα καθαρό να φορέσεις!
και εγώ θα φωνάξω σε γάμους σε πανηγύρια
ένα ολόκληρο ευχαριστώ αν με ξυπνήσεις…
